Εκατη

http://wp.me/p4eWCa-2I

ΜΑΡΙΑ~ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ

Ακόμα ταξιδευω στα γλυκα σου ματάκια... Μελοπρασινα... Σαν 2 λιμνες ομορφες, που στα κρυστάλλινα νερα τους εχουν αδειασει οι νυμφες της φύσης, τονους απο μελι και νεκταρ των θεων...
Στα αυτια μου σβηστηκαν ολοι οι ηχοι... Ακουγεται μονο το κελαρυστο γέλιο σου.... γαργαρο σαν το νερο...
Κι όταν έρχεται η ωρα που τα πικρα λόγια αυτου που αγαπησα απτην μερα που γεννηθηκα, έρχονται στη μνήμη μου κ σαν καλοακονισμενα μαχαίρια χαραζουν την καρδια μου, όταν οι υποσχέσεις πως θαναι πάντα κοντα, μοιάζουν να αργοσβηνουν... Αχνοφαινονται στον ορίζοντα μισοσβησμενες... Τότε μονο η μορφη σου μπορει να σβησει αυτο τον πόνο.
. Κι εκείνη;;; Εκείνη που εως πριν 5 χρόνια λατρευα... Εκεινη που η καθε λεξη που βγαίνει απτα χείλη της,σταζει φαρμακι πικρο...λέξεις που έχουν το όνομα μου πανω..., Πως να γλυτώσει η ψυχη μου απτα βελη...;;; Πως "αγαπαει" τον καρπο εκεινων που μισει;
. Όταν ηρθες ολα αλλαξαν μεσα μου...

Τα ισχυροτερα όπλα αχρηστευονται στα χέρια δειλων μισθοφορων...

  Φτάσαμε στο +10 τώρα πια "ΝέοΈλληνα"... Και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια. Όχι πως έκανες ποτέ σου κάτι... Στα τόσα χρόνια, δεκαετιες ολόκληρες ανεβαζες στην εξουσία και αποθεωνες όλους αυτούς που τώρα βρίζεις ή ακόμα χειρότερα δικαιολογεις.Αλλα Δεν έμαθες τίποτα δυστυχώς.Συνεχιζεις βλακωδως να τρως το παραμύθι της "Δημοκρατικής διαδικασίας" τους... Εκλογές... Η παρωδία των "ηγετών" σου.
Ένα άθλιο κράτος, με αθλιους, βουτηγμενους σε κάθε βρωμιά, διεφθαρμενους ως το μεδουλι πολιτικαντηδες, που όσες Ιδέες ανεκτιμητες χαριστηκαν σε σένα και σε όλα τα Έθνη της γης-κληρονομιά από εκείνους που δώσανε ιδιαίτερη αξία στην έννοια του Έλληνα - μετετρεψαν σε ανέκδοτα, στην προσπάθεια να χωρέσουν όλη την ασχημια, την αυταρεσκεια, το βολεμα, την πονηριά.. έφτασαν να έχουν ξεχειλωσει, σπαζοντας τα ορια που τις διαχωριζουν απτην ασυδωτη αναρχία... Δεν με νοιάζει πια τι θα κάνεις.. Αλήθεια!
Χιλιάδες φορές σε παρακαλούσα, σου φωναζα, σου μιλούσα μήπως κ σταματήσεις τον κατηφορο... Δεν έδωσες σημασία.. Ένιωσα να γίνομαι "γραφική"... Και όχι μόνο εγώ. Τα πιο κοντινά μου πρόσωπα, αυτοί που στα χρόνια που γνωριζόμαστε απτην 1η σχεδόν μέρα βλεπαμε ο ένας στα λόγια του άλλου τον εαυτό μας. Άνθρωποι που πολέμησαν, που αφιέρωσαν την ζωή τους στην Πατρίδα κατεταγησαν στο στρατό, φέροντας υπερήφανοι το Ελληνικό Εθνοσημο, αφήνοντας στην άκρη την ανεμελιά της πρώτης νιότης τους.. Είδα πως δεν φώναζα μόνη, δεν είχα τρελαθεί... Ήμασταν όλοι μέσα στην τρέλα... Στην ΤΡΕΛΛΑ της ΑΓΩΝΙΑΣ για ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΈΠΑΜΕ ΝΑ ΈΡΧΟΝΤΑΙ!!!
    ΔΕΝ ακούγατε λέξη! Φοβόσασταν μην χάσει το κόμμα σας "κουκιά "
Μην ανοίξουν τα μάτια τους ξυπνώντας από τις φωνές οργής, απόγνωσης, τις φωνές που ουρλιαζαν μανιασμενα - "Ξυπνάτε ωρε! Μας σκοτώνουν! " και ξυπνώντας δουν πως βρίσκονται στο μαντρί, μα δεν είναι ασφαλείς όπως νόμιζαν.. Δεν ήταν για προφύλαξη απ τους "λυκους" με αντάλλαγμα ένα κούρεμα γουλί! Δεν ήταν τσάμπα το σανο και το νερό, ήταν στην σειρά για το σφαγείο!!! Θυσία στα σχέδια κ τα οραματα των "Βοσκων" και των "Τσοπανοσκυλων" τους, για περισσότερα οφέλη, για πιο μεγάλες "καρέκλες", ίσως και "πολυθρόνες"!!!
ΑΥΤΌ ήταν ο φόβος σας! Μην ξυπνήσουν τα πρόβατα και θυμηθούν πως κάποτε ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΛΎΚΟΙ!!!
ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΆΖΕΙ ΠΙΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ!!!
     Και εσύ που φωνάζεις με τόσο "πάθος" και δύναμη πως δήθεν  "ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΡΙΣΣΕΎΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!"
κοντεψες να με πείσεις πως στ αλήθεια θες να μαζευτούμε όλοι και να πολεμήσουμε μαζί, με το όπλο που μας παρέχει ο ίδιος ο νομοθέτης με απερριψες... Δεν ήταν ότι αρρωστησα κ ακύρωσα το ραντεβού ο λόγος που με έκανες πέρα., ο λόγος που με απαρνηθηκες. Είχα ειδοποιήσει 7 ώρες νωρίτερα... Ξερω πολύ καλά γιατί αλλάξατε γνώμη κ όχι μόνο δεν με θέλατε μαζί σας,, (στην τελική δεν είπαμε να γίνουμε παρέα),... Είναι που αρνηθηκατε έστω να μοιραστείτε όσα γραφτηκαν με κόπο από άλλους... ΑΥΤΆ ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΥΠΟΧΡΈΩΣΗ ΚΆΘΕ ΈΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΊΧΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΉ ΤΟΥ ΝΑ ΤΑ ΔΏΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΉΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΑ ΜΕΛΕΤΉΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΆΣΧΟΥΝ!!!!
      Δεν απαντήσατε σε κανένα μήνυμα μου.. Στα γενέθλιά μου με αρνηθηκατε.
Το λάθος ήταν αποκλειστικά δικό μου.. Και το έχω ξανακάνει, αλλά δεν πίστευα ότι μπορεί να πέσω σε ίδια περίπτωση.
Δεν ειστε για εμπιστοσύνη. Αυτό ήταν το πρόβλημα. Ήμουν διαφορετική.
Δεν με νοιάζει πια τι συνέβη ούτε θέλω να ακούσω εξηγήσεις κ δικαιολογίες.
Υαινες... Ντροπή! Εγώ δεν έχω να απολογηθώ σε κανέναν σας!!!      Έπρεπε να το καταλάβω όταν σε όσα σου έλεγα σαν γυναίκα με γυναίκα, το μόνο που σου είχε μείνει στο νου ήταν "πόσο όμορφη είσαι", "μα γιατί, αφού είσαι πολύ όμορφη "!!! Τοσα έλεγα, την ψυχή μου κατεθετα κάθε μέρα τόσα χρόνια μα εσύ Πατριωτισσα κόλλησες σε 5 φωτογραφίες... Δεν με νοιάζει πια όμως. Ούτε καν άξιζε να γράψω γι αυτό, Ειναι που τέτοιες φτηνές συμπεριφορές ντροπιαζουν την έννοια του Πατριωτισμού, κάτι τέτοιες μικροπρεπειες έκαναν την Ιερη Έννοια του Εθνικισμού να καταντήσει κουρελοχαρτο από τοίχο σε τοίχο ατόμων που διεκδικουσαν την Αγάπη προς την Ελλάδα, κ την ταμπέλα του Ελληνα και του Εθνικιστη για τον εαυτό τους! Τελικά αυτοί εξαφανιστηκαν ξαφνικά αφού ποινικοποιησαν ακόμα και το να έχεις τον Μαιανδρο σε μενταγιόν  ή το να κρεμμαμε την Γαλανόλευκη στο μπαλκόνι μας!!!
    Τελειωσα Με όλους αυτούς. Κρατήστε την ταμπέλα του Ελληνα, του Πατριωτισμού, του μονου που έχει το δικαίωμα να πει ότι ΠΟΛΕΜΆΕΙ για την Ελευθερία.. Κράτησε όλες τις ταμπέλες, αυτές κ όσες άλλες θες!
  Κρατάω τα όσα έχουν αξία, τα δάκρυα μου για όσα πέρασαν οι Έλληνες στην Κύπρο, την θυμηση της γιαγιάς μου να ξεσπάει το παράπονο της κρυφά, την γενοκτονία των Ελλήνων του Ποντου, το ολοκαύτωμα στην Σμύρνη κ τους "συμμάχους" που πετούσαν καυτό νερό στα χέρια των μαναδων που προσπαθούσαν να γλιτώσουν τη σφαγή.. Και κάτι ακόμα θα κρατήσω που αμφιβάλλω αν ένιωσες ποτέ την ανάγκη κ αν το τόλμησε κανένας από σας να αγνοήσει τον κόσμο γύρω του και να σκυψει να προσκυνησει το χώμα της ματωμενης γης των γονιών κ των προγόνων του...
Δεν υπήρχε χρονιά που μόλις κατέβαινα απτο αεροπλάνο, 6-7χρονων κορίτσι, ξεφευγα απτους δικούς μου κ έτρεχα έξω, δεν μ ένοιαζε αν περνούσε κόσμος, ούτε έβλεπα απτά δάκρυα συγκίνησης,,... το μόνο που είχα στο νου ήταν να προσκυνησω το χώμα της γης των προγόνων μου πριν με δουν οι γονείς μου (έστω και αν δεν γεννήθηκα εκεί κ πήγα 1η φορά 3ων ετών, μέχρι να τακτοποιηθεί η οικογένεια μου απτο κράτος σε δικό τους σπίτι, ξένοι στον τόπο τους).... Αυτό το έκανα κάθε φορά που πήγαινα, κάθε χρόνο...
Αυτά θα κρατήσω κ κανένας που δεν ξέρει την ψυχή μου, κανένας που θέλει ερμηνεία για να καταλάβει τι λέω κ πως νιώθω, δεν μπορεί να αγγίξει ούτε καν να νιώσει όσα μιλούν στην καρδιά μου...
Κανένας από σας που τη νύχτα την έχει στο νου ίδια με το ΣΚΟΤΆΔΙ... γιατί ποτέ δεν κατανοησε την σημασία την Αξία της Ασημένιας Σελήνης...ούτε την πρόσεξε πως μπορεί στην ανατολή της να παίρνει χρώμα πορφυρό, σαν να είναι Σαγκουινι ή λες και είναι μια πληγή που αίμα τρέχει ασταμάτητα.... Κολυμπησες ποτέ ακολουθώντας τον ασημένιο δρόμο που η ίδια έφτιαξε πάνω στη θάλασσα, να δεις έστω που θα σε πάει;;;
Μην με κρίνεις λοιπόν γιατί δεν έχω να απολογηθώ σε άτομα που μετρούν την επιφάνεια μόνο,γιατί αυτό έμαθαν να είναι.. Επιφάνειες, σώματα χαρτινα, άδεια από σωθικά κενά απο αίμα...
Εκάτη Λακεδαίμονος

Για το αύριο

Ζούμε το χειρότερο, αυτό μην το ξεχνάς. Κάθε μέρα που περνά γινόμαστε μάρτυρες αφόρητης κατάθλιψης, κάθε μέρα αποχαιρετάμε κι έναν Έλληνα που δεν αντέχει να ζήσει το παρακάτω, κάθε λεπτό αγωνιούμε για τους οικείους μας αν θα είναι υγιείς, κάθε στιγμή παρακολουθούμε τις ειδήσεις σαν να διαβάζουμε μια λίστα που θα έχει το δικό μας όνομα ως μελλοντικού καταδικασμένου, κάθε μέρα ζούμε το αφόρητο. 

Όλα μας φαίνονται ένας ανήφορος που δεν σταματά πουθενά. Κι όμως, επιβιώνουμε μέσα σε αυτό που μέχρι πριν δύο χρόνια το απευχόμασταν. Ο καθένας από μονάχος του βλέπει τον τοίχο να ορθώνεται μπροστά του και είναι εκατομμύρια οι στιγμές που δεν έχεις τα κουράγια πλέον να σκαρφαλώσεις ούτε ένα χιλιοστό πάνω από το έδαφος. Είναι στιγμές που θέλεις το έδαφος να καταρρεύσει , να τελειώνει αυτή η ιστορία, αυτός ο εφιάλτης που σε έβαλαν να διανύσεις.


Σε γεμίζουν με ελπίδες όντα που διαχειρίζονται την ζωή σου αλλά και τον δρόμο που θα πάρει ο εφιάλτης σου και είναι τόσο μεγάλη η καταπόνησή σου που θέλεις να πιστέψεις ότι κάποιος από αυτούς θα σε βγάλει από το τέλμα. Είναι φυσικό να θέλεις να πιστέψεις κάπου γιατί το ξέρουμε όλοι μας πια ότι οι ανθρώπινες αντοχές είναι τεράστιες και εσύ δεν θέλεις να δεις που φθάνουν οι δικές σου. Δεν θέλεις να δεις τι μπορεί να αντέξουν ακόμα τα μάτια σου και η καρδιά σου. Ζήσε λοιπόν και την διορισμένη ελπίδα. Είναι και αυτό κομμάτι του παζλ. Είναι και αυτό ένα μέρος του σήριαλ που πρέπει να δούμε, θέλουμε δεν θέλουμε. Αλλά να μην ξεχνάς ότι ζεις το χειρότερο. Και το ζεις μόνο εσύ και κανένας σωτήρας σου. Κάθε μέρα που ξυπνάς να γνωρίζεις ότι ο ανήφορος είναι δικός σου και μόνο δικός σου. Η πολιτική ποτέ δεν είχε ανήφορο. Μόνο ευθείες και όταν ξεπηδούσε κάποια λακκούβα αμέσως έφτιαχνε παράδρομους για να συνεχίσει την πορεία της. Έτσι κάνει και τώρα που εσύ είσαι η λακκούβα της. Δεν θα σκοντάψει πάνω σου, θα σε προσπεράσει αδιαφορώντας αν εσύ έζησες το χειρότερο.


Αύριο λοιπόν, που θα ξυπνήσεις και πάλι μέσα στο χειρότερο να μην ξεχάσεις αυτά που έζησες μέχρι σήμερα. Να μην ξεχάσεις τους Έλληνες που δεν άντεξαν να δουν το παρακάτω, τους μελλοθάνατους που τους κόβουν μέρες από τις ήδη κομμένες μέρες τους, τους ασθενείς που μετράνε τα φάρμακα αγωνιώντας τι θα γίνει όταν τελειώσει και αυτή η καρτέλα, τα παιδιά που τα συμβουλεύουμε να μην κάνουν μεγάλα όνειρα γιατί εμείς σταθήκαμε πολύ μικροί για τα δικά μας, να μην ξεχάσεις τον εαυτό σου όταν γονάτισες από απελπισία, να μην ξεχάσεις τα ουρλιαχτά απόγνωσης συμπατριωτών σου, να μην ξεχάσεις ότι η εκ γενετής περηφάνια σου έγινε με μιας προσβολή, να μην ξεχάσεις ότι έζησες το αδιανόητο. Να μην ξεχάσεις ότι επέζησες μέσα σε ένα βομβαρδισμένο τοπίο χωρίς όπλα, χωρίς συμμάχους, χωρίς υποστήριξη. Να μην ξεχάσεις ότι σε ξέχασαν όλοι. Και στο χειρότερο που θα ζήσεις το νου σου μη και ξεχάσεις ότι είσαι Έλληνας.

simplemangreek